Monument

Het verzetsmonument in Wildervank is een symbool van de kracht en het doorzettingsvermogen van het Nederlandse volk tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het oorspronkelijke monument was het werk van de vierde commissie van de gerenommeerde kunstenaar Wladimir de Vries. Op 13 april 1949 vond in de Nederlandse Hervormde Kerk een wijdingsdienst plaats, geleid door dominee G. Kerssies, oud-predikant van de Gereformeerde Kerk in Wildervank. Tijdens de dienst stond hij stil bij Psalm 93 en benadrukte hij de grote betekenis van geloof, dat innerlijke rust kan bieden. Kerssies noemde het monument een weerspiegeling van de strijd tijdens de bezetting: “Ons volk was neergeslagen maar verhief zich, terwijl de hand afwerend werd opgeheven voor elk naderend gevaar.”

Na de dienst vertrok een stille tocht naar de Dorpskade (nu Postkade), waar het monument onthuld zou worden. Dames Lubbers en Kamminga, beiden nabestaanden van gevallen verzetsmensen, onthulden het monument door de Nederlandse vlag die eroverheen was gedrapeerd, weg te nemen. Het geld voor het monument was bijeen gebracht door de inwoners van Wildervank, en na de onthulling werd het beeld door de heer J.B. Oosterman, voorzitter van het Comité Gedenkteken, overgedragen aan de gemeente.

Het bronzen monument beeldde “Een zich oprichtende jongeman, de rechterhand ten afweer en deels ook beschermend voor zich uit strekkend” uit. Op de natuurstenen sokkel stond in een randschrift de tekst: ‘Een volk in zijn verzet tot eenheid saamgebonden heeft in de stille strijd zijn vrijheid weergevonden’.